Beschrijving
Dit boek beschrijft het mechanisme waarop mensen zich ‘gevangen’ maken. Ze doen niet meer wat ze wel willen, of juist wel wat ze niet willen!
Hoe dit komt en vooral, hoe je je zelf bevrijdt, beschrijft Jan Boekestijn aan de hand van voorbeelden uit zijn coachpraktijk.
Jan Boekestijn –
Jan Boekestijn start het boek start met een voor mij heel herkenbaar tafereel van een kind (zijn zus) dat moet leren fietsen. De huisarts had al bij voorbaat gezegd dat dat kind nooit zal lukken vanwege een motorische beperking. Jan’s moeder nam de mening van de huisarts zonder meer voor waar aan. Door drie dagen met zijn zus te blijven oefenen, leerde zijn zus tóch fietsen en werd de zonder meer voor waar aangenomen mening van de autoriteit (de huisarts) gelogenstraft. Voor mij herkenbaar omdat bij één van mijn kinderen werd in groep 2 van de basisschool een ernstige dyslexie werd vermoed. Alleen kon dit niet worden getest omdat volgens de schoolartsen zijn IQ daarvoor te laag zou zijn. Mijn vrouw en ik waren van mening dat onze zoon vooral nog heel speels was en dat hij om die reden lastig te testen was op dyslexie. Met intelligentie had dit volgens ons niets te maken. Wij hebben vervolgens zelf een bureau ingeschakeld dat onze zoon wel, ondanks zijn speelsheid, kon testen en wat bleek: Hij had een gemiddelde intelligentie, maar wel een zware vorm van dyslexie.
Door te veel te varen op aannames van zogenaamde autoriteiten etc. kan de ontwikkeling van mensen stagneren. Jan Boekestijn verkent in dit boek die mechanismes. Wat gebeurt er dan? Maar vooral ook: Hoe herken je het bij anderen en bij jezelf en wat kun je doen om hier uit te komen, om niet te berusten, om jezelf of anderen te bevrijden. Jan noemt die mechanismen gevangenissen. Met dit boek reikt hij als waren een bril aan waarmee je kunt leren begrijpen hoe de gevangenissen ontstaan en zich in stand houden. Het gevangen zitten komt letterlijk in het boek voor met de verwijzing naar het uitzitten van een straf na een veroordeling, maar vooral de psychische, emotionele en sociale gevangenschap waarin mensen kunnen verkeren komt met anonieme praktijkvoorbeelden langs. Jan beschrijft in het begin van het boek (uiteraard anoniem) een aantal praktijkvoorbeelden van mensen die zijn vastgelopen, emotioneel gevangen zitten. Vervolgens deelt hij heel kort een aantal relevante theorieën die kunnen helpen bij het vinden van een verklaring voor het vertoonde gedrag. Interessant is dat hij daarbij veel gebruik maakt van fragmenten uit speelfilms. Aan het eind van het boek beschrijft hij hoe hij de eerder in het boek beschreven emotionele gevangenen heeft geholpen om de sleutel naar hun vrijheid te vinden. Jan heeft daarbij vooral een ondersteunende rol gespeeld. In alle gevallen hebben de vastzittende mensen zichzelf weten te bevrijden.
Ik heb bij het lezen van het boek meerdere keren moeten terugdenken aan mijn eigen ontwikkeling. Ook ik heb af en toe min of meer gevangen gezeten. Door de bril die Jan met zijn boek aanreikt, begrijp ik inmiddels een stuk beter hoe ik mezelf heb kunnen bevrijden. De sleutel naar mijn vrijheid zijn meerdere factoren en meerdere mensen in mijn omgeving geweest. Door dit boek te lezen heeft dat besef een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Dit boek heeft dus zelfs mijn besef helpen bevrijden!
Edwin ten Hove